مادر ...

با تمام احترام به مادرهای گذشته ، حال و آینده که از جان و دل مراقب زندگی ، فرزند ، همسر و ... میباشند و به زندگی خود عشق میورزند .

گویند مرا چو زاد مادر                                   پستان به دهان گرفتن آموخت

شبها بر  گاهواری من                                  بیدار نشست و خفتن آموخت

دستم بگرفت و پا به پا برد                           تا شیوه ی راه رفتن آموخت

یک حرف و دو حرف بر زبانم                         الفاظ نهاد و گفتن آموخت

لبخند نهاد بر لب من                                     بر غنچه ی گل شکفتن آموخت

پس هستی من ز هستی اوست                 تا هستم وهست  دارمش دوست

 ( ایرج میرزا)

گوینــــــــد مرا چـــو زاد مـادر                       روی کاناپه لمــــیدن آموخت   

شب ها برِ مـــاهــواره تا صبــح                    بنشست و کلیـپ  دیدن  آموخت

برچهـــره، سبوس و ماست مالید                 تا شیوه ی خوشگلیـدن آموخت

بنــــمود «تتو» دو ابروی خویش                    تا رســم کمان کشـیدن  آموخت

هر مــــاه برفـــت نزد جـــــراح                      آیین ِ چروک چیـــــدن  آموخت

دستـــــــــم بگـــرفت و ُبرد بازار                    همـــــواره طلا خریدن  آموخت

با دایــــــی و عمّه های جعــــلی                  پز دادن  و قُمپُــــــزیدن آموخت

با قوم خودش ، همیــــــشه پیوند                 از قوم شــــوهر، بریدن آموخت

آســــــوده نشست و با اس ام اس               جک های خفن، چتیدن آموخت

چون سوخت غذای ما شب وروز                   از پیک، مدد رسیــــدن آموخت

پای تلفــــن دو ساعت و نیــــــم                   گل گفتن و گل شنیـــدن آموخت

بابــــــام    چــــو آمد از سر کـــار                  بیماری و قد خمیـــــدن  آموخت

( ایرج میرزای قرن 21 )