شنبه بیست و چهارم آذر سال هزار و چهارصد و سه

*رفیقِ جونم*

با اینکه تو سخت‌ترین شرایطه که بهترینا مشخص میشن

ولی با تو که باشمو با من بمونی

بهیچ خرسندم.

*هفتهٔ جدید*

پر از

صبح

ظهر

عصر

و

شبائیه که جاه طلبانه تر از قبل مشغولِ بهتر شدنِ خودمونیم.

اینکه میگن

*از هرچی بدم میاد ، سرم میاد*

یعنی؛

از هر کدوم از گرفتاربایی که میترسیدم دچارش بشم ، اسیرش شدم.

گاهی مسببِ گرفتاریا ، خودمونیم

روی هر موضوعی که تمرکز کنیم ،انرژی شم دریافت می کنیم.

اگه به داشتنِ نعمتا تاکید کنیم ، باعثِ زیاد شدنشون میشیم

و

اگه به نداشتنِ نعمتا تاکید کنیم ، باعثِ زیاد شدنِ نداشته ها میشیم. 

و

ثابت شده که هر فکری در اثرِ تکرار و تلقینه که

به باور تبدیل میشه.

*مضاف اینکه*

دنیا بجایی رسیده که آدم باهوشا از حرف زدن منع میشن

که یه موقع باعثِ رنجشِ خاطرِ احمقا نشن.

*ضمنأ*

○ اسیر خاطراتمون نمی شیم

○ اینجا بهشت نیست ، دنیاس

○ ما شکوهی موندگار از عمرمونیم

○ داشتنِ شخصیت ، آدمو جذابتر میکنه

*جان کلام*

یاد بگیریم 

که ببتونیم با شیطونم تو جهنم ، مذاکره کنیم.

باقی ، باید بقامون باشه.

من ، محمودرضا محمدنژاد

صفحه اینستاکرام ؛ 

https://www.instagram.com/sept1967/?utm_medium=copy_link